Η μουσική βίβλος των ’90ς

Τα εκνευριστικά «χιτάκια», το κούρεμα-καπελάκι στους άντρες, το μοβ κραγιόν στις γυναίκες, οι ενδυματολογικές μόδες-τουρλουμπούκι, τα άνευ νοήματος αξεσουάρ, τα boy-bands, η «ίδρυση» της λαϊκοπόπ, η επιμειξία «αθλητισμός και μουσική», οι «πιουρίστες» που μιλούσαν για μουσικά «ξεπουλήματα», οι «σιντιέρες» μας που δεν έπαιζαν τα γραμμένα cd… Αυτά ήταν μερικά από όσα (δεν θέλουμε ακριβώς να) θυμόμαστε από τη δεκαετία του ’90… Στη δεκαετία αυτή, όμως, συντελούνται γενικότερες αλλαγές στο μουσικό και κοινωνικό σκηνικό…

Στην Ελλάδα επικρατεί κατά κράτος το έντεχνο: πληθώρα χρυσών δίσκων, κυριαρχία ραδιοφώνων σαν τον Μελωδία. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται το φαινόμενο της λαϊκοπόπ – πραγματικά ως κυκλώνας… Πώς ακριβώς εξοικειωθήκαμε με την Αννούλα, το Δεσποινάκι, την Καιτούλα και τον Μαζώ, μάλλον κανείς μας δεν θυμάται ακριβώς. Τα καταπιεσμένα παιδιά της Θάτσερ ξεκινούν τη δεκαετία κάτω από το μεσογειακό ουρανό της Ιμπίθα, τρέφονται με κάτι μικροσκοπικές ταμπλέτες μεθυλαμφεταμίνης (τα ecstasy). Στη βρετανική ποπ, τα κύματα μιας θάλασσας μελωδικών ρεφρέν βυθίζουν δια παντός τα συνοφρυωμένα κατάλοιπα της θλίψης των ‘80s, ενώ ακόμα και σήμερα προβληματιζόμαστε για το κατά πόσο το Σιάτλ και το grunge είχαν κατά νου τελικά να αλλάξουν το ροκ. Το εμβληματικό μαύρο άλμπουμ των Metallica κρατάει ψηλά τη σημαία του metal.

Για πρώτη φορά όλη η δεκαετία σε μία πολυτελή έκδοση. Όλα τα μουσικά είδη, με άρθρα άποψης και χαρτογράφησης όλης της δεκαετίας, πάνω από 250 άλμπουμ και 500 κομμάτια, αλλά και συναυλίες, συνήθειες και κινήματα, σε μια έκδοση για θυμηθούμε και για να αποτιμήσουμε τα σημαντικότερα από όσα συνέβησαν στη δεκαετία του ’90.